İzmir, Aydın, Muğla, Manisa ve Bolu üzere CHP’li belediyelerin idaresinde olan vilayetlerde çıkan yangınların akabinde belediyelerin itfaiyelerindeki işçi takımı tekrar tartışma konusu oldu. ANKA Haber Ajansı 31 Mart’ta CHP’ye geçen 14 büyükşehir belediyesinin Etraf, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı’ndan talep ettiği işçi sayısı ve norm takım sayısının ayrıntılarına ulaştı. Buna nazaran 5 bin 448 itfaiye çalışanı talep edilirken yalnızca 2 bin 16 işçi atanmasına onay verildi. İtfaiye çalışanı talep eden pek çok belediyenin talepleri de cevapsız bırakıldı. Bunların ortasında Ankara Büyükşehir Belediyesi, Antalya Büyükşehir Belediyesi, Bursa Büyükşehir Belediyesi, Muğla Büyükşehir Belediyesi ve Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi yer alıyor.
“ANKARA’DA TAKIMIN YARISI BOŞ”
Ankara Büyükşehir Belediyesi’nde istihdam edilmesi gereken takım sayısı toplam bin 711 iken şu an misyonlu 929 itfaiye işçisi bulunuyor, 782’si ise boş takım. Yani istihdam edilmesi gereken işçi takımı yüzde 46. 31 Mart seçimleri sonrasında 500 kişilik takım talep eden Ankara Büyükşehir Belediyesi’ne ise bakanlık hala bir cevap vermedi.
“BURSA’DA TAKIMIN YÜZDE 27’Sİ DOLU”
Bursa Büyükşehir Belediyesi’nde norm takım sayısı bin 540 iken bunun yalnızca 422’si dolu. Misyonlu işçi takımının yüzde 27 olduğu belediyede boş takım sayısı bin 118 olurken haziran ayında 300 takım talep edildi. Bakanlık bu talebe de şimdi karşılık vermedi.
İBB’NİN TALEBİ KARŞILIKSIZ KALDI
İstanbul Büyükşehir Belediyesi itfaiye işçisi toplam norm takımı 6 bin 170 olurken takımın 3 bin 383’ü boş. 2 bin 300 itfaiye çalışanı isteyen İBB’ye de Bakanlık şimdi karşılık vermedi.
İtfaiye norm takımı 511 olan Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi’nde boş takım sayısı 295 iken talep edilen takım sayısı ise 100. Lakin Bakanlık bu talebi de şimdi yanıtlamadı.
“ONAY SÜRECİNDE KAHIR YAŞIYORUZ”
Konuya dair ANKA Haber Ajansı’na değerlendirmelerde bulunan CHP Etraf ve İklim Değişikliklerinden Sorumlu PM Üyesi Baran Bozoğlu, itfaiye işçisinin kamu çalışanı olması gerektiğini belirterek norm takımların da tanımlanmış durumda olduğunu kaydetti. Bozoğlu, şunları söyledi:
“Belediyelerimizde kaç tane itfaiye erine muhtaçlık olduğu biliniyor. Biz muhtaçlığımız olan sayının tamamını istihdam etmek istiyoruz. Zati belediyelerin kendi bütçeleriyle bu istihdam sağlanıyor. Münasebetiyle maliyetin tamamı belediyeye ilişkin. Bu talepler Etraf, Şehircilik ve İklim Bakanlığı Yerel Yönetimler Genel Müdürlüğü’ne iletiliyor ve oradan onay alınması gerekiyor. Şu an bu onay sürecinde büyük bir kasvet yaşıyoruz. Şu andaki taleplerimiz hala masada bekletiliyor ve karşılanmıyor. İtfaiye eri sayımız epeyce yetersiz. Bu bahisteki taleplerimiz de hükümet tarafından karşılanmıyor. Orman yangınları her ne kadar CHP’li belediyelerin faaliyet alanında olmasa da Orman Genel Müdürlüğü çatısının altında olsa da bizler belediyeler olarak dayanak olmak istiyoruz ekipmanlarımızla, işçilerimizle. Aslında bu son yaşanan yangınlarda da CHP’li belediyelerin çalışanları büyük katkı sağladılar. Orman yangınlarına müdahalede istihdam talebimizin, itfaiye eri talebimizin kesinlikle karşılanması gerekiyor.”
“MESLEK KÜMESİ OLARAK TANINMALI”
İtfaiye erlerinin özlük haklarına değinen Bozoğlu, “Bu hususta da büyük bir meşakkat var. Hala bir meslek kümesi olarak tanımlanmamış durumda kanunlarda. Bu mevzuda CHP olarak biz geçmiş periyotlarda kanun teklifi verdik. İtfaiye erlerinin de bir meslek kümesi olarak tanınması da şu an yapılması gereken en değerli çalışmalardan bir tanesi” sözlerini kullandı.
“HENÜZ ONAY VERİLMEDİ…”
CHP’li belediyelerde ekipman eksikliğinin de karşılanmadığını kaydeden Bozoğlu, “İtfaiye araçları olağan kaidelerde kentteki yangınlara yönelik olarak planlanmış ekipmanlar var burada. Lakin kentteki yangınla ormandaki yangın çok farklıdır. Münasebetiyle bizim orman yangınlarına müdahaleye katkı sağlayacak ekipmanlara muhtaçlığımız var. Bunun için de biz bilhassa kredi müracaatlarında CHP’li belediyelerin kendi öz kaynaklarında satın alma sürecine dair ilgili taleplerimiz de hükümetin ilgili ünitelerinde Vilayetler Bankası başta olmak üzere bilhassa bekletildiğini üzülerek görüyoruz. Balıkesir, Tekirdağ, Muğla üzere Büyükşehir belediyelerimizin kredi müracaatlarına şimdi bir onay verilmedi. Belediyeler tekrar bunları kendi ödeyecekler. Belediyelerimizin afete müdahale konusunda bu gayretlerine merkezi yönetim, bakanlıklar tarafından tam olarak dayanak sağlanmıyor. Bu da hakikaten ‘bir siyasal hal mı’ sorusunu akıllara getiriyor.” dedi.
“CEVAP VERMEYEN AKP HÜKÜMETİNİN KENDİSİ”
Bozoğlu, değerlendirmesini şöyle sonlandırdı:
“İzmir’de ağırlaşan yangında bilhassa Tarım Bakanı’nın açıklama yaparken İzmir Büyükşehir Belediye Liderimizi davet etmemiş olması da bunun somut bir göstergesi. Bir kentte bir sorun oluyorsa o kentin kesinlikle valisi, kaymakamı, belediye başkanı ve büyükşehir belediye lideri ile görüşmesi gerekir. İştirakçi anlayışla sıkıntıları çözebiliriz. Aksi halde çok kısa müddette çözülebilecek olan orman yangınlarına müdahale bu siyasallaşma ve ayrıştırıcı bakış açısıyla ne yazık ki büyük kayıplara sebep oldu. Ekipman ve işçi yetersizliğini talep ettik ve buna karşılık vermeyen AKP hükümetinin kendisi. Bugün onlar yüzünden CHP’li belediyeler yetersiz işçi ve ekipmanlarla çalışmak zorunda kalıyorlar. Bugün yapılması gereken şey birlik ve beraberlik içerisinde orman alanlarının, ekolojik alanlarının korucuyu bir bakış açısıyla birlikte yönetmek gerekiyor. Bugünden tezi yok biz tekrar taleplerimizi ilgili kamu kurumlarına hem işçi istihdamı konusunda hem de ekipman alım konusunda taleplerimizi ileteceğiz. Dileriz karşılanır taleplerimiz.
“ORMAN KÖYLÜLERİ ORMANIN MUHAFIZI”
Özellikle Muğla, Antalya, İzmir, Balıkesir üzere kıyı şeridinde bulunan vilayetlerde daha fazla yatırıma muhtaçlık olduğunu söyleyen Bozoğlu, “Önleyici faaliyetlere gereksinimimiz var. Örneğin üstten izleyen hava araçlarına, uydu bilgilerine, devriye metoduyla bunların alana girişini engelleyen ekipmanlara, arazi araçlarına gereksinimi var belediyelerin. Türkiye’de ne yazık ki son 22-23 yıldır AKP iktidarı periyodunda orman köylülüğü kavramı kaldırıldı. Orman köylüleri ormanların muhafızlarıdır. Orada yaşayan, o ekosistemde bulunan, hayatını onun üzerinden sürdüren insanların olduğu yaklaşımından kopuldu. Ormanlık alanlar ne yazık ki orman köylülerinden orada yaşayan insanlardan koparıldı. Bu kopuşta ne yazık ki bugünkü müdahalelerin yahut önleyici faaliyetlerin önüne geçmiş durumda. Tekrar bu bağın kurulması, mevzuat konusunda bu bahiste çalışılması gerekiyor.”